Vragen en antwoorden over Boze ouders

Citaat uit NRC-artikel Ouders veeleisend? Ja, met een reden: "Zijn ouders veeleisend? Ongetwijfeld. Maar de publieke verontwaardiging hierover is ongepast. Uit talloze recente onderzoeken blijkt namelijk dat ouders in het onderwijs worden behandeld als handelingsonbekwame kinderen. Vooral ouders van zorgleerlingen. (Volgens leraren zelf valt ongeveer één op de vier leerlingen in deze categorie.) Zij blijven verstoken van essentiële informatie op cruciale momenten en zijn overgeleverd aan de willekeur van scholen, samenwerkingsverbanden en gemeenten.” Zie ook de blog Oplossing nodig? Bedenk ze eens mèt ouders: "Waar iedere professional op ieder moment zijn handen ervan af kan trekken, is dat voor een ouder niet mogelijk. Die blijft ouder, hoe de situatie zich ook ontwikkelt. Dat maakt dat de haalbaarheid van een oplossing altijd begint en eindigt bij de mogelijkheden van de ouder. Daarom is het meenemen van ouders in het proces van oplossen zo belangrijk."

Als we dat al zijn is het omdat we daartoe gedwongen worden. Ouders moeten meer dan ooit een vinger aan de pols houden dankzij de onderwijscrisis. De werkdruk is te hoog. Ouders moeten oplettend zijn. "Mondige ouders" stellen niet per se onredelijke eisen ten behoeve van hun kind. Als zijn/haar ontwikkeling gevaar loopt is een mondige ouder gewoon iemand die voor het kind op moet komen, een noodzakelijke stem tussen de verschillende belangen van docenten, schoolleiding, begeleiders, besturen, leerlingen en ouders. Ouders van kinderen waar iets extra’s nodig is om tot ontwikkeling te komen moeten vaak bijzonder ‘bureaucratisch-vaardig’ zijn, moeten zich laten horen, zodat hun kinderen niet tussen wal en schip raken. Waren sommige ouders maar wat lastiger, of zeurden ze maar wat harder.... Onze bescheidenheid en vertrouwen in professionals heeft ons weinig goeds gebracht.

Boos zijn staat niet gelijk aan haatdragend en hoeft niet onbeheerst te zijn. Na lange tijd van misstanden aangeven, niet gehoord worden en meemaken dat onze kinderen misschien wel voor het leven beschadigd worden, is het geduld flink op de proef gesteld.

Wij zijn boos omdat wij als ouder een dagtaak hebben aan vele overleggen, zonder resultaat. Boos omdat de impact op het gezin enorm is: ouders moeten hun baan opgeven, komen in de financiële problemen en kinderen voelen zich gefaald.

Boos omdat wij worden gedwongen keuzes te maken die onze kinderen schaden. En als wij dat niet doen, te maken krijgen met Dwang en Drang. VT Meldingen en Raad voor de Kinderbescherming. Beschuldigd van kindermishandeling, terwijl wij onze kinderen juist willen en moeten beschermen.

Wij zijn terecht boos: de toekomst van onze kinderen staat op het spel, maar onze zorgen en ervaringen worden niet gehoord. Het stadium van bezorgdheid is voorbij. In de 5 jaar dat passend onderwijs nu bestaat zijn we als bezorgde ouders niet gehoord en onze kinderen voor het leven beschadigd. Wij geven feiten. Wij vertellen wat het met ons doet en wij wensen verbeteringen.